huzur

iki gün evvel Kabeyi ziyarete gitmiştik. biraz olmuşdu gitmeyeli, gidelimde bir hasret giderelim dedik, daha öncesinde hususan ramazanda kabenin yakın çevresindeki yollarda ilerlemek bile mümkün değildi. hele park yeri tam bir sıkıntı olurdu..ama bugünlerde yollar boş, her taraf park yeri dolu, sokaklar, caddeler bomboştu. önce sevindim, "iyi " dedim, " rahat rahat girip çıkacağız" .. sonrada bir hüzün çöktü içime, hiç yakışmamışdı bu durgunluk buraya..

içeriye girdiğimde yukarıdaki fotolarda da göründüğü gibi her yer bom boş....sanki sadece ben varım. kabenin etrafı nisbeten daha iyi fakat yine de çok sakin..yerdeki halılar görünebiliyor..

bende bu sakinlikten yararlanayım dedim ve direk kabenin yakınına gittim..aradan sıvışacak yer bulmak bile hayalken şimdi her yer benimdi..istediğim yere gidip öpelirim mis kokulu örtüsünü ve öyle yaptım. gittim yapıştım mübarek örtüsüne..kokladım..öptüm..elimi yüzümü sürdüm..dua ettim..şu anda bile öyle canım istediki, keşke orda olsaydım..

bir ikindi namazı kıldım ki, sizlere tarif edemem, sanki kabede değil de cennette kıldım, kabeye baka baka okudum fatihaları..secdeden kalkar kalkmaz hemen baktım yine..hava da çok güzeldi..serin ve güneşli..secdeden tekrar rukuya kalkarken kabeye bakarak kalktığımda o berrak gökyüzünden süzülen güneşin ışıltıları da bu eşsiz manzara karışınca işte tam bir cennet bahçesi gibi oluyor, burnunuza sürekli kabenin mis kokusunu getiriyor rüzgar ve siz işte burda allahın huzurundasızın.. öyle büyük bir saadetki..namazın hiç bitmesini istemedim..

hep düşünürdüm, şöyle doya doya bir gitsem de seyretsem kabeyi, öpsem doya doya diye...
ama bu mümkün değilmiş, doyum olmazmış bu güzelliğe, baktıkça bakasın, öptükçe öpesin gelirmiş, gittikçe gidesin ve gittikçe dönmeyesin gelirmiş..allahım ne büyük saadetmiş..

şükürler olsun ya rabbim..şükrünü eda etmeyi nasip et, nasip et ki bu nimet elimden gitmesin..