Sevgilinin Diyarından Selamlar

Vuslat Anım....

Artık Mekke'deydim.. Kabe'nin kapısındayım, kalabalık. Gözlerim sadece Kabe'yi arıyor, içeriye doğru ilerlemeye çalışıyorum, öyle heyecanlıyım ki, dizlerim titriyor, saniyeler sonra Kabe'yi görecektim, rüya gibi. Ama saniyeler çok uzamıştı...bir türlü göremedim derken başımı bir çevirdim ki................... Bütün asaletiyle ve azametiyle KABE! Sanki zaman durdu, gözüm görmez, kulağım duymaz oldu, sadece Kabe'yi görüyordum, ben ona bakıyorum, o da bana bakıyor..ve sanki bana "Hadi gel, koş" diyordu. Ben de koşmaya başladım ama önümü görmeden, herkese çarpıyordum. Bu arada dua etmek istedim ama ne mümkün, dilim de tutulmuştu, inanamıyordum burda olduğuma, sadece salavat getirebildim.. Mesafe bir türlü bitmedi, koştum,koştum...ve işte tam karşısındayım. Öyle muhteşem ki, anlatılması mümkün değil, Allah her isteyene nasip etsin. İnsanlar tavaf ediyorlardı, hava çok sıcak ama kimin umurunda.. herkes tek vücud olmuş, yediden yetmişe, her renkten, her ırktan müslüman.. hepsi burda buluşmuş, Husumet buraya hiç uğramamış, insanlar kardeş gibi. Meğer hayat burdaymış, sanki önceden boşuna yaşamışım gibi geliyor.

Artık dua edebiliyordum,Allah'ıma her zamankinden daha yakındım, beni bu sefer daha yakından duyacaktı, aklıma gelen herkese ismen dua ettim, umreye niyet etmiştim, tavafa başladım, tavaf yedi kez oluyor ama sanki bir kez bile dönmemişim gibi geldi bana, hemen bitti, Kabe'ye yaklaşmak biraz zor, ama ben kendimi insanların içine bırakıverdim, başımı kaldırdığımda Kabe'nin dibindeydim. Muhteşem ve benzersiz bir koku, her yerine Allah lafzı işlenmiş, öptüm, dua ettim. İbrahim (a.s.) ın makamına yakın bir yerde iki rekat namaz kılıp dua ettim, ardından sa'y yaptım ve umrem bitti..Allah kabul etsin. Ama Hacer-ül Esved'i göremedim, çok kalabalıktı, fakat Cenab-ı Hakk o gece rüyamda gösterdi bana, üstelik tektim, koca Kabe'de sadece ben vardım, kapısına çıktım, Hacer-ül Esved'i öptüm, dua ettim, rahat rahat dolanıyordum...

Bir adam vardı kucağında bebekle ,ama bebek öyle küçük ki, henüz başını tutamıyordu ve babasıyla tavaf ediyordu, burda çocuk çok. Küçücük ihramlı, fistanlı ve çarşaflı çocuklar..

Ayrılık vakti gelmişti, ama ayrılmak zor oldu tabi.. Sanki giden ben, ben değildim.

................................................

Bir hafta sonra da Medine-i Münevvere'deydim, Sevgilinin Diyarı...

Medine çok mütevazi bir şehir, Mekke'ye nisbeten sükunet hakim, insanlar kendi hallerinde, hiç gürültü yok,sanki herkes sözleşmiş Peygamberi rahatsız etmemek için..

Kabr-i Şerif'i ziyaret edecektim, Cuma namazlarından sonra mescidi hanımların ziyaretine açıyorlar, beyler yine çok şanslılar.

Öyle kalabalık ki, ümmet-i Muhammed buraya gelmiş. Hanımlar kapının önünde açılmasını bekliyor.. ve kapı açılınca bir insan seli akmaya başladı, epeyce aktık, nihayetinde koşanlar Peygamberimize daha yakın oldular, diğerleri ve ben uzaktan selam verdik, selam verdikten sonra da selam gönderenlerin selamlarını ilettim, dua ettim, şefaati için yalvardım..

Kalabalık muazzam, bu kalabalık içinde namaz kılanlar da var, bir kadın secde edecek yer bulamayınca safiyane önünden geçen ayaklara vurmaya başladı.

Ben fazla duramadım, kucağımda kızım vardı, erken çıktım.

Mescid-i Nebevi'den sonra Uhud savaşının yapıldığı meydana gittik. Okçular tepesi, Uhud dağı, şehitlik ve Hz.Hamza'nın kabri, hepsi burada.

Bir rehber Uhud hakkında bir hadis söyledi, Peygamberimiz buyurmuş:

"Uhud dağı göze nur verir, Uhud bir cennet dağıdır, Uhud bizi sever, biz de Uhudu.."

Vel hasıl-ı kelam buralar çok güzel..