Mutfak Kazalarından Bıktım Usandım!

Şunu anladım ki;

Mutfak, ara vermeye hiç gelmiyormuş. Eğer bir süre mutfağa uğramamışsanız, ilk buluşmalarınızda karşınıza canavar gibi çıkıyor. Kaç gündür elimi neye attıysam ya bir yerimi kestim, ya çizdim, ya yaktım. Daha elimin üstündeki kocaman yanık izim geçmeden, parmağımı da yaktım. Onun acısı içinde ağlarken, düşmek üzere olan tırnağımı dibinden, en sivri bıçağımın ucuyla deldim. Bir taraftan da fırındaki tepsiye elimi yapıştırmışım. Aslında bütün bunları yapan ben değilim. Canavar mutfak. Sanki bana saldırıyor. Sürekli yaralanıyorum. Sakar bir insan falan da değilimdir yani. Yanlış anlaşılmasın. Sadece uzun aradan sonra yemek yapmak biraz zor oluyor. E tabi bir de yemeğin ayarını tutturup tutturamamak var işin neticesinde. Allahtan o konuda acemi şansım devreye giriyor. İnşaallah akşamki misafirlerim yemeklerimden memnun kalırlar ama ellerimdeki her çeşit yara ve bereleri nasıl açıklarım bilmiyorum. Doğrular rezaletime giden yoldur:( Başka bir açıklama bulmam lazım veya sormaması için okuyup yüzüne doğru üfleyeyim, o da olur bence. Neyse yemeğe bakmam lazım, o canavar mutfağa hiç gidesim yok ama başka şansım yok. Bir de yemeğimi yakarsam tamamdır benim işim. Hadi bana kolay gelsin.