Bencilliğin De Bu Kadarı...

Geçen gün bir işim için dışarıya çıkmıştım. Halk otobüsüne bindim, biraz ilerleyince otobüse açık bir bayan bindi. Tam o sırada en öndeki tek kişilik koltuk boşalmıştı. Bayan oturmak üzere koltuğa doğru yönelirken, koltuğa daha yakın olan bir başka bayan oturmaya yeltendi ki; diğer bayandan kabaca "Oturma, ben oturacağım, kaşla göz arasında hemen yerimi kapıyorsun..." diye bir bağırtı geldi. Diğer bayan da tırsmış olacak ki, sessizce kendi kendine söylenerek hemen uzaklaştı, tabi otobüs şöförü de olmak üzere herkes bayanın bu çirkin hareketine bakakalmıştı.


Bayan beş on saniye koltuğun başında,gözlerini koltuğundan ayırmadan sinirli bir tavırla bekledi. O, beklerken otobüse binen bir başka kapalı bayan olanlardan habersiz koltuğa oturmak istedi ve o da nasibini aldı. Kapalı bayan da " Neden kızıyorsun? Bu devlet malı, herkes kullanabilir" deyince ortalık iyice kızıştı. Bir türlü koltuğa kimseyi otutturmayan bayan da "Bağırmıyorum, sende niye yerime oturuyorsun vs..."diye bağırırken kapalı bayan da söylenerek uzaklaştı.


Bu arada diğer bayan kapalı bayana öyle sözler sarfetti ki, bütün gözler bir anda sadece koltuk için beş dakikada iki insanın kalbini kırdıktan sonra bir de böylesine çirkin sözler sarfedebilen kadının üstündeydi, adeta bakışlarıyla o kadını döver gibiydiler. Fakat hiç kimse onun seviyesine inipte muhatap olmadı, kapalı bayan bile... Herkes onu susturmak için uğraşırken mağdur durumdaki bayan gözü yaşlı bir şekilde en arkaya geçti! işte o an, bir hemcinsimden utanırken, diğeriyle susabilmek büyüklüğünü gösterdiği için iftihar ettim. Fakat bencilliğin bu kadarına da pes diyorum, yazıklar olsun! Rabbim rahmetiyle ıslah etsin...