Babasızlık çocukları Ne Hale Getiriyor!

Bir çocuk düşünün, yaşı veya cinsiyeti farketmez. Babası geçici bir süre için çocuğundan ayrılmak zorunda kalmış.

öyle bir çocuk ki, gece ağlarken "anne" diye değil "baba" diye ağlardı. Akşama kadar dış kapının önünde "baba,baba,baba...."diye söylenirdi. Akşam zil çalınca kapıyı açar ve "baba" diye hoplayıp zıplardı, babasının da "yavrum" deyişini duyunca artık ne yapacağını şaşırırdı.. Hele bir de merdivenin son basamağında o sevgi dolu bakışlarla kendisine açılan sıcacık kucağı görünce artık kimse bu minik bedeni tutamazdı, koşardı babasına.. işte bu çocuk babadan geçici bir süre için ayrıldı. Gece su için babasını çağıran bu yavru, şimdi uyurken annesi " ee, ee" derken kendisi de çok kısık bir sesle, sayıklarcasına, heceleyerek "ba-ba, ba-ba..." der oldu. Uyanınca ilk işi babasının fotoğrafının olduğu dolaba saldırmaktı artık. Parka giderken bile bırakmaz oldu fotoğrafı, öper, koklar, her önüne gelene gösterir "baba" diye, minicik elleriyle koynuna sokar babasının fotoğrafını. Her zil çalmasında kapıya fırlar küçücük ayaklar. Sütçü de babası olmuştur artık. Bütün erkekler babasıdır bu ufaklığın ve erkeklerin kucağıdır hep sığındığı...Babasının müşfik kucağını hayal ederek. Oyuncak cep telefonu bile babasıdır bu yavrunun, elinden onu da bırakmaz belki babası arar diye. Güler misiniz, ağlar mısınız bilmem ama kağıt paranın üstündeki Atatürk resmi bile bir buse almıştır bu minik dudaklardan babasının yerine...

Tabi bu sadece fani bir ayrılık (inşaallah) Bir de baki olanları düşünelim. Henüz "baba" bile diyemeden babası bu dünyadan göçüp giden tüyü bitmemiş yetimler... Aslında onlar asıl ilgi ve şefkate muhtaç olanlar.

Kur'an-ı Kerim ilk nazil ulmuşturolduğu zamanlarda Peygamberimize de yetim olduğu hatırlatılarak ilk vahiylerde yetim meselesini ele almıştır;

"Rabbin, bir yetim olduğunu bilip de seni barındırmadı mı?... O halde yetime gelince, ona sakın kahretme" (Duha,6-9) buyur.

Hatta yetime kötü muamele dini inkar olarak tavsif edilmiştir;

"Ey Muhammed! Dini yalan sayanı gördün mü? Yetimi itip kakan, yoksulu doyurmaya yanaşmayan kimse işte odur" (Maun, 1-3)

Bunların yanı sıra yetime bakan kimseye de müjde vermiştir yetimlerin babası Efendimiz:

"Ben ve yetime bakan kimse cennette şöyle (orta parmağıyla işaret parmağını göstererek) yanyanayız." buyurmuştur .