gecenin on ikisinde canım makarna istedi,çatalımı bilgisayarımın yanıbaşındaki salçalı makarnamda gezdirirken iştahım kesildi birden, maziyi hatırlayınca..
ne güzel günlermiş meğer.
hiç farkında değilmişim.
hoş,farkında olsam n'olacaktı sanki..
yine geçecekti..
yine bitecekti.
mazi işte..
önemli olan şu anki günlerimin o günlerimden çok daha kıymetli olduğunu bilmemdi.
zira Efendimiz'in yanıbaşındaydım..
daha ne isterim ki..
ne mazisi..
ne geçmişi..
"Benimki de laf!" demeliyim..
ama demeli olduğum için dememeliyim..
demiyorum da zaten..
aşığı olduğum Peygamberimin yanındayım yaa..
herşey boş..
hem de bomboş..
1 yorum:
sizinde dediğiniz gibi Allah ahirette de ona komşu olanlardan eylesin bizleri :) siz bu dünyada da şanslı kullardansınız, gördüğüm kadarıyla elinizdeki kıymetin değerini de biliyorsunuz Allah razı olsun :)
Herzaman bu bilinçte olmanız temennisiyle Allah her daim yardımcınız olsun .
Yorum Gönder