Mahrumiyet Mağdurları

"Canım pizza istedi." " Hadi gidip dondurma yiyelim.."

Hayatımızda nerdeyse her istediğimizi elde ediyoruz, ne kadar şükretsek azdır. Canımızın istediğini yiyip, beğenmediğimizi yemiyoruz, bir kaç gün sonra da artık bozuluyor, döküyoruz. Genelde hepimiz bunları zaman zaman yapmışızdır.

Oysa ki,o nimetleri bulamayan, zayıflıktan kemikleri sayılan, susuzluktan dudakları kuruyan,gözleri pörtleyen, adeta hilkat-i garaib olan, halsizlikten gözlerini açıp kaparken bile yorulan insanları, yavruları bir düşünsek belki elimiz o nimetleri dökmeye varmaz.Beğenmemeye utanırız. Bayat bulup yemediğimiz dünkü yemeği o insanların önüne koysak karşılaşacağımız manzarayı bir düşünelim. Heralde yüreğimiz dayanmazdı.

Afrika'da bugün her dört çocuktan biri annelerinin, babalarının kucaklarında zayıf bedenleri daha fazla açlığa dayanamıyor ve ölüyorlar. Bizimse çocuklarımıza yemek beğendirene kadar alnımız çatlıyor. Müsriflik de diz boyu.

Bu tablolarla dünyanın her yerinde karşılaşmak çok kolay. Tabi görmek istersek. Bence bizlere de vazife düşüyor. Herkes gücünün yettiğince, çevresinde böyle bir dilim ekmeğe muhtaç olan birilerini bulsa ve günlük yemek masrafnı karşılamayı kendine vazife bilse ne güzel olur. Açlık oranı ciddi düşer. Muazzam bir sevap kazanmış oluruz. Böyle güzel bir davranış kulun çok hoşuna gider, öyleyse Allah'ın nasıl hoşuna gider kimbilir.. Bir fakirin hayır duası nelere vesile olur acaba..Allah rızası için yoksullara yardımı çok görmeyelim!