Babamın Laptopu

Henüz 12-13 yaşlarındayken Kur-an Kursunda kalıyordum.Ordaki maneviyatında etkisiyle Mekke ve Medine'yi görme isteğim daha da artmıştı.Salonun duvarında Kabe'nin kocaman ve muhteşem bir fotoğrafı vardı.Bütün insanlar secde halinde...Bu ne mükemmel bir intizam Allah'ım..Sıkıldıkça salona gider o fotoğrafa bakar bakar dua ederdim."Allah'ım nasip et,oralara gitmeyi peygamberimizin kabrini ziyaret etmeyi bana da nasip et." Bu anlatılması güç bir aşk,dayanılmaz bir arzu,ta içten,yürekten gelen bir ses.Bir gece bu aşk iyice dayanılmaz olmuştu ve babamı aramıştım.Bu ilk de değildi.Babama beni götürmesi için adeta yalvarmıştım. O günkü çocuk aklımla arabanı veya laptopunu satta gidelim demiştim.Babam da gülsemmi ağlasammı der gibi "Tamam kızım,sen laptopu satabilirsen gidelim"demişti gülerek.Babamda götürmeyi çok istiyordu ama o zamanki işlerinin yoğunluğu nedeniyle gidebilmemiz pek de mümkün görünmüyordu.Fakat içimde yinede bir umut ışığı doğdu ve bütün mevcudiyetimle onu satmaya çalışmıştım.Bütün tanıdıklarımızı aradım.Son olarak eniştemi aramıştım çok uğraştım ama oda almadı,laptop hala babamındı.Sonunda bu işin olmayacağını zorda olsa kabul ettim ama odama çekilip uzun bir süre ağlamıştım.çünkü yine gidemeyecektim.Ama O öyle büyük ki, lutfetmeyi öyle sever ki bana oralarda yaşamayı nasip etti.Henüz gitmedim fakat vuslata az kaldı inşaallah.Sonsuz şükürler olsun sana Rabbim.O gözyaşları boşa gitmedi,bunları da boşa götürme Allahım!